Pomoc socjalna to niestety coś, co jest na stałe wpisane w budżet każdego państwa. Niestety rozwój państw, coraz większa podwyżka wszystkich cen – to wszystko zmusza do tego, by jeszcze bardziej podnosić ceny zasiłków socjalnych. Dla kogo przeznaczane są te zasiłki? Oczywiście dla osób, które nie radzą sobie na rynku pracy, dla wszystkich, którzy z jakiś tam względów nie mogą pracować – bo na przykład uniemożliwia im to choroba. Państwo ma obowiązek wspierać takie osoby. Co jednak, jeśli nie uda się zaspokoić ich wszystkich potrzeb? Niestety jest to wpisane w ryzyko utrzymywania się z pomocy socjalnej. Ma ona wystarczyć właściwie na najbardziej podstawowe potrzeby. Może to i dobrze, bo dzięki takiemu podejściu być może osoby niesłusznie pobierające dane świadczenia w końcu przestaną to robić pozostawiając w budżecie więcej pieniędzy dla tych naprawdę najbardziej potrzebujących. Warto uszczelnić system pomocy socjalnej. Dzięki temu więcej pieniędzy zostanie w budżecie państwa.

Zasiłki, państwo socjalne – wiele osób oburza się na coś takiego mówiąc, że w większości korzystają z nich ci, którym zwyczajnie nie chce się uczciwie pracować. Zapewne jest w tym trochę prawdy. Jak zaktywizować tych, którzy mają najmniej pieniędzy aby na przykład zechcieli chodzić do pracy? Wydaje się to bardzo trudne, tym bardziej że takie osoby niewiele potrafią. Zazwyczaj Ci najbiedniejsi nie mają ukończonej żadnej szkoły i nie mają żadnego doświadczenia zawodowego. Co za tym idzie, nawet jeśli znajdą jakąś pracę, to nie będzie ona spełniała chociażby ich ambicji pod względem finansowym. Nic więc dziwnego, że wolą pozostać na przysłowiowym garnuszku państwa. Reasumując – zasiłki niestety pozostają smutną koniecznością. Niestety także, wraz z rozwojem państwa, będą one musiały być coraz wyższe. Podnoszone ceny żywności, dóbr będą do tego zmuszały wszystkich rządzących. Należy jednak nieustannie szukać sposobów, dzięki którym możliwa będzie coraz większa aktywizacja osób do tej pory bezrobotnych.

W trwającej kampanii wyborczej hasło to zdaje się być czymś, co ma uświadomić Polaków o tym, że są tacy, którzy mają w życiu trochę gorzej niż oni. A okazuje się, że w Polsce także jest wielu ludzi, dla których wybór pomiędzy zapłaceniem rachunków, kupnem jedzenia a kupnem leków jest codziennością i chlebem powszednim. W tak trudnej sytuacji znajdują się najbiedniejszy, najczęściej emeryci i renciści. Narzekają na zbyt niskie świadczenia, które bardzo często nie pozwalają im na godne życie. Kilkaset złotych otrzymywanej renty lub emerytury nie wystarcza im na opłacenie czynszu, opłat za mieszkanie, co dopiero mówić o jakichkolwiek przyjemnościach. Niestety wielu nieuczciwych ludzi próbuje dorobić się na najbiedniejszych. Są to na przykład właściciele firm oferujących tak zwane chwilówki. Reklamujący się w mediach namawiają do zaciągania szybkich pożyczek nie mówiąc o tym, jakie konsekwencje może pociągnąć za sobą niespłacanie ich lub opóźnienie w spłacaniu. Niestety wszystkie dane wskazują także na to, że największy odsetek ludzi zadłużonych w Polsce, to właśnie te najbiedniejsze grupy społeczne.

Wielu ludzi narzeka na to, że życie jest zbyt drogie, że nie stać ich na podstawowe potrzeby, że ciągle muszą ciężko pracować a z tej pracy nie mają właściwie żadnych profitów. Oczywiście należy pamiętać o tym, że nie wszyscy mają w życiu najłatwiej, ale są też tacy, którzy mają naprawdę a to naprawdę bardzo ciężko. W różnych zakątkach świata różnie się żyje. U nas, w Europie stać nas w większości na kupowanie ubrań w butikach, stać nas na podróżowanie, jedzenie, chodzenie do kina, restauracji – słowem na normalne życie. Są jednak i takie kraje – zwłaszcza te afrykańskie, gdzie wcale nie jest tak łatwo. Ludzie nie mają co jeść, zatrudniają się w wielkich fabrykach za miskę ryżu dziennie. Skąd takie dysproporcje? Wszystko jest oczywiście winą niesprawiedliwej polityki gospodarczej na świecie. Bogaci bardzo często nie dostrzegają potrzeb tych biedniejszych – ba – nawet ich nie rozumieją. Trudno jest się więc dziwić, że dochodzi do tak wielu niesprawiedliwych sytuacji, w których winę za decyzje innych ponoszą niewinni ludzie.

Ile chcemy zarabiać? Oczywiście najwięcej ile jest to możliwe. Chcemy mieć pieniądze, chcemy je wydawać wedle własnych potrzeb. Aby dobrze zarabiać oczywiście musimy znaleźć dobrą pracę dzięki której będziemy się rozwijać, nabywać nowych doświadczeń a dzięki temu – sami stworzymy sobie szansę na lepsze zarobki. Podwyżki w pracy – podobno to rzecz naturalna, jednak nie wszystkie zakłady pracy chcą hojnie doceniać swoich pracowników, stopniowo zwiększając im pensje. Często zdarza się tak, że przez cały okres zatrudnienia, pensja poszybuje w górę może o pięćset złotych, choć w przypadku awansu jest oczywiście zupełnie inaczej. To, ile będziemy zarabiać bardzo często staje się klarowne już podczas rozmowy kwalifikacyjnej na dane stanowisko. Zawsze pada podczas niej pytanie o oczekiwane zarobki. Większość z nas niestety nie ma pojęcia jak na nie odpowiedzieć. Wszystko wskazuje na to, że powinniśmy zawsze odpowiadać zgodnie z naszymi rzeczywistymi oczekiwaniami. Taka postawa stworzy wokół nas otoczkę twardego zawodnika i pozwoli osiągnąć przy dobrej komunikacji sukces.

Czy czujesz, że zarabiasz znacznie mniej niż powinieneś? Nie jesteś sam. Większość pracowników czuje się przez swoich szefów wykorzystywana – czuje, że wykonują znacznie więcej obowiązków niż przewiduje ich umowa, natomiast płaca nie wzrasta proporcjonalnie do zaangażowania w pracę. Istnieje sporo sposobów na to, jak sprawdzić czy zarabiamy właściwe pieniądze. Porównywarka wynagrodzeń działa na przykład w Internecie. Wystarczy w odpowiednie pola wpisać kilka niezbędnych danych i już dowiemy się czy zarabiamy tyle, ile powinniśmy. Jeśli chodzi o zarobki, to należy pamiętać także o jednej rzeczy – należy mieć świadomość tego, że o pieniądzach rozmawiamy już na samym początku naszej kariery w danym miejscu. Kiedy szef pyta się nas podczas rozmowy rekrutacyjnej o to, ile chcielibyśmy zarabiać, powinniśmy rzeczywiście podać taką kwotę, która nas interesuje. Nie powinna być jednak ani szczególnie zawyżona, ani też zaniżona. Jeśli podamy zbyt niską, będziemy właściwie na spalonej pozycji prosząc o podwyżkę.